Maar helaas zijn de problemen daarmee niet van de baan. Ook in 2021 werd het overlijden van 237 Nepalese arbeiders gelinkt aan de bouw van de WK-infrastructuur. Als één van de topvoetballers zou sterven tijdens dit WK, dan zou dat immens veel aandacht krijgen. Voor de 237 Nepalezen die het leven lieten, geldt het tegenovergestelde. Zelfs in de dood is de ongelijkheid in Qatar zo groot als een berg van de Himalaya. Migranten blijven kwetsbaar, ondanks de vooruitgang. Vooral in sectoren die wat verder van het WK af liggen. Voor huishoudelijk personeel veranderde er bijvoorbeeld weinig. Sommige werkgevers beschouwen hun personeel nog steeds als derderangsburgers.
Ook de duurzaamheid van de getroffen maatregelen is niet gegarandeerd. Het Qatarese bestuur kan alles zo weer veranderen. De nieuwe nationale wetten kunnen makkelijk worden opgeheven zodra de media-aandacht verslapt. En intussen zijn er nieuwe uitdagingen: de onlangs door Saoedi-Arabië aangekondigde organisatie van de Aziatische Winterspelen in 2029 zal enorme bouwwerken vereisen, met buitenlandse arbeidskrachten, in een land dat het kafala-systeem niet heeft afgeschaft. >>