Lut Cromphout en Veerle Verleyen, België & Filipijnen

Lut: ’Ik ben verpleegkundige, werknemersafgevaardigde en militant voorzitter van ACV-Puls. Ik voel me sterk verbonden met de collega’s van de vakbond Alliance of Health Workers (AHW) in de Filipijnen. Ons werk vertoont heel wat parallellen. Neem nu de covid-jaren, die waren zwaar. We waren allemaal helden. De pandemie gaf aanleiding tot stevige vakbondsacties, maar we bereikten positieve resultaten: de functieclassificaties zijn aangepast en er is een budget bijgekomen voor meer personeel. Onze collega’s in de Filipijnen konden ook een akkoord afdwingen, maar zij wachten nog altijd op de beloofde premies. Als wij als zorgverlener voor betere loon- en arbeidsvoorwaarden opkomen, dan komen wij eigenlijk op voor het welzijn van onze patiënten. Je kan de kwaliteit van zorg alleen maar garanderen als de arbeidsomstandigheden goed zijn. Ook in de Filipijnen is dat zo.
In de Filipijnen trekken verpleegkundigen naar de Verenigde Staten of Europa. Gewoon om hun facturen te kunnen betalen. En dat terwijl het personeelstekort in het land zelf groeit. De Filipijnse strijd voor betere rechten wil een verdere braindrain voorkomen. Ook hier is dat belangrijk. Want ook in onze ziekenhuizen gaan verpleegkundigen uit het buitenland aan de slag, om de personeelstekorten op te vangen. Goed voor ons natuurlijk. Toch roept dat vragen op: hebben ze dan ginds dan geen verpleegkundigen nodig?’

Vakbondsactivisten in de Filipijnen worden gecriminaliseerd, gevangengezet, vermoord. Daarom is onze solidariteit belangrijk.

Veerle is Adjunct Algemeen Secretaris bij ACV-Puls: ‘Als mensen hier komen werken, moet dat aan goede loon- en arbeidsvoorwaarden zijn. Als vakbond kunnen wij, door ons internationaal te verbinden, ook ginds betere loon- en arbeidsvoorwaarden afdwingen. Zodat de zorg en de tewerkstelling ook daar kwaliteitsvol is. Zorgbedrijven – denk aan de rusthuizengroep Armonea – organiseren zich meer en meer internationaal. Dus moeten werknemers dat ook doen. Want zolang je niet de belangen van alle mensen in de keten verdedigt, gaan de belangen van álle mensen – personeel én patiënten – achteruit. Toen wij de Filipijnen bezochten, hadden onze collega’s in Manila net een strijd tegen de privatisering van een ziekenhuis achter de rug. Het was duidelijk dat gewone mensen daar niet langer terecht zouden kunnen. Ook hier voeren we strijd tegen privatisering. Dat mechanisme van uitsluiting en commercialisering is hier even sterk aanwezig als daar. Vakbondsactivisten in de Filipijnen worden gecriminaliseerd, gevangengezet, vermoord. Het militair regime is er ontzettend repressief. Tijdens ons verblijf namen wij deel aan een actie. Je ziet die gewapende politie, hoe zij jou observeren en heel goed weten wie daar staat. En toch staan onze collega’s er. Iedere keer opnieuw. Daarom is onze solidariteit zo belangrijk.’ >>
>> 'Onze tip: Doe een gift aan WSM. Eén van de doelstellingen van de AHW is om in meer ziekenhuizen actief te worden. Maar dat kan alleen als je meer mensen hebt. Vrijgestelden die actie kunnen voeren, budget om materialen te kopen. En daarvoor heb je geld nodig, zo is dat nu eenmaal!'